BU BİR VEDA YAZISI DEĞİLDİR

   Merhabalar benim evin en küçüğü olduğu için sürekli bakkala gitmek zorunda kalmış okurlarım.Malumuzun bloga eskisi kadar yazamıyorum.Bu kafamı kurcalıyor epey zamandır.Hiçbir zaman bu blog işinin bir eğlenceden çok sorumluluğa dönüşmesini istemedim.Ben güldüğüm için yazıyorum,siz de gülün diye.İlla beni okuyun diye değil.Hayatım her zaman latin gençlik dizisi gibiydi.Ben her zaman komik yanlarını bulurdum çünkü ne kadar komik olduğun ne kadar utanç verici anın olduğuyla doğru orantılı bence.Ama bunu artık yapamadığımı anladım.Artık her şey çok ciddi.Uzunca bir zamandır komik bir anım olmadı öylesine yaptığım aptalca bi şey olmadı.Hayatım yazın başlayan saçma ama eğlenceli gençlik dizisinin İstanbul'a taşınan dert dolu kış sezonuna döndü.

     Bu uzunca zamandır komik pek bir şey yaşamadım ama başka birçok şey yaşadım.

Mesela bazılarını çok kırdım :

Bazen kalbim buz kesti :

Hatalar yaptım :

         
             Terk edildim :

 İlk deneyimlerim çoğu zaman acıyla sonuçlandı :

                                                         (İlk şalgam suyu içişim)

 Nasıl başa çıkacağımı bilmediğim engeller oldu :

                            (Komilik maceram)

Engeller karşısında bazen yolumu kaybettim :

 Bazen kendimi kaybettim :

 Zor olsa da engelleri aşmak için her yolu denedim  :

(Yurda çarşafla girmeye çalıştığım gün)

Çünkü her zaman uğruna mücadele etmem gereken bir şeyler vardı :

Evimde beni bekleyen birileri :

Bazen başardım :

Bazen başaramadım :

Ama belki de bize söylenen en büyük yalan başaramamanın kötü bir şey olduğuydu.Ben uzun bir zamandır blog işini başaramıyorum . Bu geçmeyecek bir durum değil sadece hayatımın istediğim yönde ilerlemesi biraz zaman alacak bu yüzden şunu söylemeliyim ki bu kesinlikle bir veda değil. Sadece kendim ve sizin için bu durumu netleştirmek istedim. Elbet birgün tekrar yazıcam o zamana görüşmek üzere !!!