Yağmur deli gibi koşarak yanıma geldi.Ciğerleri adrenalinle dolu olduğundan oksijene yer kalmamıştı,hızlıca soluk veriyordu."Noldu?"dedim."Koş"dedi.Sanırım olan biteni kendi kelime dağarcığımla daha iyi anlayacağımı düşündüğü için anlatma zahmetine girmedi.Daha önce gördüğüm ama hiç girmediğim bir eve geldik hemen Gözdelerin evinin yanıydı.Gözde yerde yatan adamı gösterdi.
En yakın arkadaşım birini öldürmüştü.Sen olsan ne yapardın,ne yapmam doğru olurdu? Beraber kıyafetler aldığın,korkularını,aşklarını,en sevdiği yemeği bildiğin kişi bir katildi.Olduğum yerde kalıp bi süre düşünmem gerekti.Yağmursa "Bana öldüğünü söylememiştin"dedi ve ağlamaya başladı.Her arkadaş grubunun bi sulugözü,bi burnu boktan çıkmayanı,bi de her şeyi toplayan soğukkanlısı vardır değil mi,o zaman ben soğukkanlı olandım ya da hepimiz artık burnu boktan çıkmayandık.Bu adam Gözde'nin ev sahibiydi ve Gözde bu eve hırsızık yapmak için girmişti.Korktuğu için yaptığını yanlışlıkla olduğunu anlattı.Önce kötü bir bir arkadaş oduğumu düşündüm çünkü benden borç isteme rahatlığını ona veremediğim için belki de bütün bunlar olmuştu.Sonra aslında onların kötü birer arkadaş olduğunu düşündüm.Şimdi ben bütün bu olanları saklasam ya da polise gitsem hep bi keşkem olacaktı.İnsan sevdiği insanı neden böyle bi işe bulaştırır?
Ev sahibi gerçekten sinir bozucu bi adamdı.Birkaç kez onu öldürme konusunda şakalaşmıştık da.Yeni dünyalar yaratacak kadar parası vardı ama hiçbir yere harcamazdı.Hemşirelerini,eski karısını döverdi.Bir keresinden mahalleden bir kızın geceyi sevgilisinin evinde geçirdiğini öğrenip sırf kendi günahları kızınkinden farklı diye kendinde bu işe karışma hakkını görmüş ve mahalleyi birbirine katmıştı.Her açıdan pis bi adamdı ama ölmeyi hak etmek bu kadar kolay mıydı? Öte yandan arkadaşım dünyanın en iyi insanıydı ama ailesinden para isteyemeyen bir hırsız ve katildi ama kötü olmak bu kadar kolay mıydı?Yağmur eninde sonunda yakalanacağımızı söyledi.Ama belki de yakalanmazdık belki de kötü kalpli büyücülerin beceriksiz büyülerinden kurtulmayı başaranlar aslında tesadüf eseri iyiler olmuştu biz de iyi geçinenler kadar şansı olamaz mıydık? Önce bütün mirasını bağışlayacağı bi yazı çıkarıp,o soğuk parmağını bastık.Bir insanın ölümü ancak bu kadar hayırlı olabilirdi ne yazık ki ancak ölümünden sonra bu kadar yardımsever biri olabildi.Sonra başımıza gelen binbir türlü aksilikle evi yaktık.
Gözdeyle de Yağmurla da arkadaşlığımı kestim.Onlara yardım etmeseydim bana olan güvenlerini boşa çıkaracaktım ve yine ilişkimiz bitecekti.Şimdiyse evet onlara yardım ettim ama yanlış bir yolla her ne kadar ölüm ev sahibini güzel gösteren tek kıyafet olsa da bu yanlıştı.Ölümünün pragmatikliği karşısında suçlu sayılmamamız için ona karısını dövmeyi öğreteni de, genç bir kızın dedikodusunu dinlemekten bu kadar zevk alanları da öldürmemiz gerekirdi.Bu cinayet,saklayarak birbirimize aslında en yakın arkadaşların yapabileceği en büyük kötülüğü yaptık bu yüzden de arkadaşlığımız bitti.
En yakın arkadaşım birini öldürmüştü.Sen olsan ne yapardın,ne yapmam doğru olurdu? Beraber kıyafetler aldığın,korkularını,aşklarını,en sevdiği yemeği bildiğin kişi bir katildi.Olduğum yerde kalıp bi süre düşünmem gerekti.Yağmursa "Bana öldüğünü söylememiştin"dedi ve ağlamaya başladı.Her arkadaş grubunun bi sulugözü,bi burnu boktan çıkmayanı,bi de her şeyi toplayan soğukkanlısı vardır değil mi,o zaman ben soğukkanlı olandım ya da hepimiz artık burnu boktan çıkmayandık.Bu adam Gözde'nin ev sahibiydi ve Gözde bu eve hırsızık yapmak için girmişti.Korktuğu için yaptığını yanlışlıkla olduğunu anlattı.Önce kötü bir bir arkadaş oduğumu düşündüm çünkü benden borç isteme rahatlığını ona veremediğim için belki de bütün bunlar olmuştu.Sonra aslında onların kötü birer arkadaş olduğunu düşündüm.Şimdi ben bütün bu olanları saklasam ya da polise gitsem hep bi keşkem olacaktı.İnsan sevdiği insanı neden böyle bi işe bulaştırır?
Ev sahibi gerçekten sinir bozucu bi adamdı.Birkaç kez onu öldürme konusunda şakalaşmıştık da.Yeni dünyalar yaratacak kadar parası vardı ama hiçbir yere harcamazdı.Hemşirelerini,eski karısını döverdi.Bir keresinden mahalleden bir kızın geceyi sevgilisinin evinde geçirdiğini öğrenip sırf kendi günahları kızınkinden farklı diye kendinde bu işe karışma hakkını görmüş ve mahalleyi birbirine katmıştı.Her açıdan pis bi adamdı ama ölmeyi hak etmek bu kadar kolay mıydı? Öte yandan arkadaşım dünyanın en iyi insanıydı ama ailesinden para isteyemeyen bir hırsız ve katildi ama kötü olmak bu kadar kolay mıydı?Yağmur eninde sonunda yakalanacağımızı söyledi.Ama belki de yakalanmazdık belki de kötü kalpli büyücülerin beceriksiz büyülerinden kurtulmayı başaranlar aslında tesadüf eseri iyiler olmuştu biz de iyi geçinenler kadar şansı olamaz mıydık? Önce bütün mirasını bağışlayacağı bi yazı çıkarıp,o soğuk parmağını bastık.Bir insanın ölümü ancak bu kadar hayırlı olabilirdi ne yazık ki ancak ölümünden sonra bu kadar yardımsever biri olabildi.Sonra başımıza gelen binbir türlü aksilikle evi yaktık.
Gözdeyle de Yağmurla da arkadaşlığımı kestim.Onlara yardım etmeseydim bana olan güvenlerini boşa çıkaracaktım ve yine ilişkimiz bitecekti.Şimdiyse evet onlara yardım ettim ama yanlış bir yolla her ne kadar ölüm ev sahibini güzel gösteren tek kıyafet olsa da bu yanlıştı.Ölümünün pragmatikliği karşısında suçlu sayılmamamız için ona karısını dövmeyi öğreteni de, genç bir kızın dedikodusunu dinlemekten bu kadar zevk alanları da öldürmemiz gerekirdi.Bu cinayet,saklayarak birbirimize aslında en yakın arkadaşların yapabileceği en büyük kötülüğü yaptık bu yüzden de arkadaşlığımız bitti.
Selam olsun sana Raskolnikov!
